PAKEPRAAT.vroeger

Van een vriend kreeg ik zeer oud boek kado. Het was de 9e druk van De Nederlandsche Briefsteller en rolde van de drukpers in 1878. Zo’n 500 pagina’s, dicht bedrukt met brieven van allerhande soort want de schrijver L.F. Geerling had voor ogen dat je met zijn boek de kunst van brieven schrijven onder de knie kon krijgen. Minnebrieven, zakenbrieven, sollicitatiebrieven, advocatenbrieven en wat je maar kunt bedenken. Er is op elk terrein in dit boek echt geen nee te koop. Nou ja zult u misschien zeggen, vandaag de dag vliegen brieven toch ook de wereld rond, alleen gebruiken we minder pen en papier maar mailen, appen en skypen wat af, daar kan deze briefsteller niet tegen op. Klopt, zeg ik dan, ik zou ook niet graag zo’n honderd jaar terug willen maar de stijl  van die oude tijd heeft toch wel wat charmants.

Want ik lees bijvoorbeeld in dit boek over de beenbreuk van een Moeder. Ja, dat gebeurde vroeger ook wel eens en dan kwam er deze brief :

O vriend ! Welk een tijding ! Welk een ongeluk aan mevrouw Uwe moeder overkomen.! Doch ik wil steeds het beste hopen. Mijn vader had op zijn ouden dag ook nog zulk een ongeval. Zijn been genas echter ondanks zijne hooge jaaren zeer spoedig en ofschoon volgens uw schrijven bij Mevrouw uwe moeder de breuk op een plaats is waar de behandeling veel moeilijker valt en voor de lijders pijnlijker moet zijn, kan en zal in dit geval onder bekwame handen met Gods hulp gelukken. De hemel schenke de arme lijderes geduld en vertrouwen.Heb de goedheid beste vriend, mij dikwijls bericht van uwe geliefde moeder te geven; verzeker haar dat mijn hart in haar lijden deelt en dat ik hare spoedige herstelling vurig wensch. Wees hartelijk gegroet van uw oprechten vriend J.J.Denneman.

Hoe zou u het tegenwoordig doen ?  Nou zo : Bloemenkaart kopen waar al BETERSCHAP op gedrukt staat, met hartelijke groet schrijven, handtekening zetten en op de post doen. Ja die oude tijd heeft wel meer charmants.

Heeft u trouwens bij de kamerdebatten na Prinsjesdag de heer Wilders ook tegen mevrouw  Sigrid Kaag tekeer horen gaan ? Dat loog er niet om en heel misschien heeft Geert ’s nachts in bed, zou kunnen, wel gedacht dat hij een tikje te ver was gegaan en dat een verontschuldigend woordje morgenochtend wel op zijn plaats zou zijn. Dan kon hij aankomen met ‘Driemaal sorry beste Sigrid, zullen we het maar gauw vergeten’  maar oneindig veel mooier zou zijn, met het boek van Geerling als inspirator, te zeggen : Beledigde vriendin Kaag,  Het smart mij innig, dat ge mij gisteren weer van eene zo ongunstige zijde hebt leeren kennen. De gelatenheid, waarmede gij de losbarsting mijner dwaze oploopenheid hebt verdragen, beschaamt mij diep. Ik zie nu mijne fout in en heb er hartelijk berouw over. Dit doet mij dan ook haast maken met u op het dringenst om vergiffenis te smeken en u de volledige genoegdoening aan te bieden. 

Ik begin meer en meer het verkeerde van mijne drift in te zien. Helpt gij mij toch, door uw omgang en goeden raad, om deze kwade neiging in mij te onderdrukken en uit te roeien en tel mij weder onder het getal uwer vrienden. Gij zult u dan spoedig overtuigen hoe ik mijn best doe om uw zachtmoedigheid na te volgen en mij zelven steeds te beheerschen. Spreek  eenige regels van vergiffenis opdat de rust in mijn gemoed moge wederkeeren.

Dit is de hartelijke wens van uw berouwvollen Tweede Kamer Vriend Geert Wilders.

En dan volgt, want de wettelijke anderhalve meter afstand is afgeschaft, een warme omhelzing. Ziet u het voor u ?

Roel Oostra

r.oostra@chello.nl